Yeni nesil Core 2 Duo işlemciler

Bilgisayarlar hızlandıkça, onları işleten çiplerin de küçülürken güçlenmesi gerekiyor. Ancak, konvansiyonel çip üretim tekniklerinin mevcut teknolojiler çerçevesinde belli fiziksel limitleri var; sonsuza dek küçülmek mümkün değil. Mevcut tekniklerle ve şu anki teknolojik verilerle yonga setlerindeki transistor sayısını arttırmak, işlemcilerin saat hızlarını artırmakla bu işin olamayacağını CPU üreten firmalar da anladılar artık. 

Moore Yasasına göre, bir chip üzerindeki transistör sayısı her iki yılda bir ikiye katlanarak, daha fazla özellik, performans artışı ve transistör başına azalan maliyet sonucu doğurmaktadır. Transistörler küçüldükçe, güç artışı ve ısı yayılımı sorunları ortaya çıkar. Sonuç olarak, yeni özellikleri, teknikleri ve yapıları uygulamak bu gelişmeyi sürdürmek için zorunludur.

Moore Yasası, ayrıca maliyetlerin azaldığı anlamına gelir. Silikon tabanlı bileşenlerin ve platform parçalarının performansı arttıkça, bunları üretmek ekonomik olarak daha ucuza mal olmaya başlar ve bu sayede bu aygıtlar daha fazla adetlerle, daha güçlü ve koşulsuz bir şekilde günlük hayatlarımıza entegre edilebilir. Bugünün işlemcileri, oyuncaklardan trafik lambalarına kadar her şeyi kontrol eder. Birkaç dolar maliyetindeki müzikli bir doğum günü kartı, birkaç yıl öncesindekilere göre çok daha fazla işlem gücüne sahiptir. 
Çip üretim teknolojisi geliştiren firmalar, yarım milyar adetten daha fazla transistör barındıran CPU'lar üretmeye başladılar ama ısı ile baş edemez olmuşlardı.Firmalar çeşitli sorunlar boğuşmaya başlamışlardı .Neydi bu sorunlar?

1-Gelişen teknolojiyle önemli yapılar neredeyse birkaç atom inceliğine kadar indi. Dolayısı ile kullanılan silisyum oksit malzemesi artık yeterince iyi bir yalıtım sağlayamıyor. Bundan dolayı, önemli bir kaçak artışına yol açan transistorler performans artışının önünde en büyük engeldi. (elektrik akımındaki kaçak ne kadar büyük olursa, o oranda daha fazla ısı üretilir)
2- Mimarinin küçülmesiyle, işlemcilerin üzerinde daha çok transistorun entegre edilmesi. Bu her ne kadar büyük bir avantaj gibi görünse de olumsuz yanları da bulunmuyor değil. Örneğin sayıları artan transistorların tümünün ısınması gibi. Zaten bir sorun olan ısı artışı daha fazla transistorla daha zor kontrol edilebilir hale geliyor. Yani küçülme ile kazanılan avantaj, ısı artışı ile bu avantajı yok ediyordu.. 
3- Saat hızının artması da ısının artmasına bir nedendi. Bu yüzden daha önceden yaşanan GHz yarışı sona ermiş durumda. Bu da hedeflenen 10 GHz işlemcilerle yakın bir gelecekte tanışmayacağız anlamına geliyor. İşlemcilerin megahertz değerlerinin artık pek artmayacağı söylenebilir. O zaman ne olacak; İşi paylaşan çift çekirdekli işlemcilerin aksine her biri ayrı iş yapan veya belli başlı uygulamaları çalıştıran çoklu çekirdekli sistemlerin geliştirilmesi, sistemlerin bölüşülmesi, yonga setlerinin akıllı hale getirilmesi ve paralel çalıştırmanın arttırılması gibi…
4- Yonga setlerindeki transistor sayısını arttırmak, beraberinde pek çok sorun getiriyor. Örneğin yonga setlerinin üzerinde bulunan öğelerin kontrolü gün geçtikçe daha zorlaşıyor. Sunucu sistemlerde kullanılan işlemcilerin 1 milyar transistor sınırına dayanmış olduğunu düşünürsek, bu durumun ne kadar zor olduğunu daha iyi anlayabiliriz. İşin ilginç yanı ise işlemci üzerinde bulunan transistorların sadece %1’lik kısmının verileri işlerken, diğer %99’luk transistor ise yerel bellek, veri aktarım işlemi ve kontrol işlemleri için çalışıyor. 
Öte yandan AMD rakibi İnteli ringe çağırıyor, verdiği reklamlarla adeta İntele meydan okuyordu:

İşte bu reklam adeta bardağı taşıran son damlaydı. :lol: Acaba intel bu kışkırtıcı meydan okumalara nasıl bir cevap verecekti bu merak konusu olmaya başlamıştı.AMD'ciler çeşitli skorlarla adeta zafer sarhoşlu yaşıyorlardı.

“Windows VISTA ile birlikte çok yoğun performans gerekeceğini AMD ‘ den önce kavrayan Intel sorundan çıkışı çift ve hatta dört çekirdek ile buldu. Evet gerçekten de FSB (Front Side Bus) dediğimiz gerçek PC hızını katlayarak belki de 10 GHz'e bile çıkabilirlerdi ancak bir bariyer vardı. Isı ! 10GHz'lik bir CPU'yu soğutmak için kullanılacak fan'ın büyüklüğü onları korkutuyordu, çözümü öcelikle pipe-line veya paralel processing dediğimiz performans arttırıcı yöntemler ile ve daha sonra gerçekten ciddi ciddi bir chip içine iki adet CPU'yu koyarak buldular. Bu sayede çok az bir güç artısı ile iki misliye yakın bir performans elde edilebiliyordu. Ancak Core 2 Duo iki adet Pentium 4 'de değil, Intel'in Mobile CPU çekirdeğini geliştiren ekibin aynı zamanda server CPU geliştiren ekip ile birleşmesinin ortaya çıkardığı bir devrim. Gerçekten de Core 2 Duo; Desktop, mobil ve sunucularda aynı çekirdek. Kod adları farklı olsa bile... Ve dikkat Core 2 Duo ile 2007 yılında tüm kullanılan bilgisayarın %50'si, 2008 ve belki biraz 2009'da , geri kalan tümü değişecek. Bu sanki şöyle bir şey; önümüzdeki 2 yılda geçmiş belki 6-7 yılda satılan tüm bilgisayarları değiştireceğiz. İşletim sistemleri, uygulama programları, internet ve diğer tüm araçlar bunu mecbur kılacak. Bu bir eşik seviyesi, bu aşıldığında her şey değişecek.”(1)

Intel yukarda bahsedilen sorunlarla baş edebilmek için AMD'nin atağına karşı microişlemcilerin mimarilerini değiştirerek, yeni Silikon Teknolojileri ile karşı atağa geçti.

"65 nanometer (nm) mantıksal teknoloji. Intel’in 65nm mantıksal teknolojisi, performansın artmasını ve daha az güç harcanmasını sağlar.

Uyuyan transistörler. Uyku transistörleri, beyindeki yapıya benzer şekilde, transistörlerin kullanılmadıkları süre içerisinde uyutularak güç harcama düzeyinin düşürülmesini sağlayan transistörlerdir.

İkinci Nesil gergin silikon. Intel şeritli silikonu, silikon atomlarının kristal yapısını fiziksel olarak uzatarak daha hızlı transistörlerin oluşturulmasını, elektronların daha az dirençle karşılaşarak daha hızlı hareket etmelerini sağlar."

Intel'in en küçük Core 2 Duo'su sadece 1.86 Ghz'lik hzıyla başlı başına güçlü bir işlemci –ki % 50 lik O/C ile AMD nin çağrısına cevap verip ringe çıkarak AMD'nin ağır sıklet işlemcisini bir iki yumrukla nakavt etti. İşte skor tabelası.